ما حالمون خوووووبه

قیافش امروزی بود مثل اکثر جوونای امروزی اندامی کشیده همراه با ته ریشو عینک..(اصلاح میکنم، کاملا امروزی نبود چون ریش بلند مدل صدر اسلامرو نداشت)  الکل میخواست و وقتی مسئول فروش داروخانه بهش گفت که فقط صنعتیش هست به سرعت دور شد.. ویزیتور داروخونه وقتی نگاه سنگینم و لبخند محو روی لبهام رو دید به شوخی گفت: اهل دلن دیگه

اهل دل قبل از اینکه در گذشته های حلا خیلی دوووور،خودم یکی از همین بلاهایی که دل سر آدم میاره رو تجربه کنم، هیچوقت با این اصطلاح ارتباط برقرار نمیکردم..اما امروزِ روز وقتی جوونی رو میبینم که تنها داره تو مسیر سیگار میکشه و فکر میکنه میفهممش.. ممکنه یک حس دلتنگی عجییییب ازونایی که نمیشه به هیچ زبونی ترجمش کرد بهم دست بده و حالم رو مدت کوتاهی عوض کنه اما به این درک مشترکی که پیدا کردم می ارزه.. من به همه ی تجربیاتم سعیییییی میکنم اینگونه بنگرم( آیکون لیلی فیلسوف)

کلا دیریست که دیدگاهم نسبت به جوونی تغییر کرده..مخصوصا جوونای بیچاره ی امروزی که نه خودشون واسه خودشون ارزش قائلن( همه خَستَ-َ-َن) و نه حکومتشون(حرف سیاسی؟!!!) سیاه لشکرانی که خودشونو با روابط مجازی و خوشی های مجازی تر مشغول کردن تا حواسشون از زندگی نصفه نیمه شون که جای خیییییلی چیزا توش کمه( مثل کار استقلال ازدواج بچه و....) پرت کنن..اما خب به قول دوست شاعرمون زندگی باید کرد حتی گاهی با یک گل سرخ مجازی(تحرییییف تا چه حد؟؟!؟) آره جوونای این مملکت حالشون خوبه چه بسا عااااالیه (با لحن رامبد؟!!؟ تو خندوانه) اماااااا.....